Robert Frost
Robert Frost en een samenvatting van vuur en ijs
Fire and Ice is een kort rijmend gedicht dat Frost in 1920 schreef, waarschijnlijk geïnspireerd door Dante's Inferno, Canto 32 (het eerste boek van zijn 14e-eeuwse goddelijke komedie) dat handelt over het onderwerp zondaars in een vurige hel, tot aan hun nek in een meer van ijs.
Andere bronnen beweren dat het gedicht is gemaakt na een gesprek met astronoom Harlow Shapley over het einde van de wereld. De bekende astronoom zei, toen hij door Frost werd ondervraagd, dat ofwel de zon zal ontploffen of dat de aarde langzaam zal bevriezen. Kies maar.
Robert Frost, op zijn eigen onnavolgbare manier, koos beide: het gedicht dat dit dualisme op een typische ritmische manier uitdrukt, met behulp van een aangepaste versie van het rijmschema dat bekend staat als terza rima, waarbij de tweede regel van het eerste tercet volledig rijmt op het eerste en het derde. regels van de volgende. Dit is uitgevonden door niemand minder dan Dante in zijn Divine Comedy, dus Frost heeft het idee misschien geleend.
- Kortom, beide bronnen klinken plausibel en hebben geresulteerd in een merkwaardig ironisch gedicht, waarbij de toon wat nonchalant en ingetogen is, terwijl het onderwerp een van de meest serieuze is die je kunt bedenken.
- Als je aandachtig naar de video luistert, spreekt Robert Frost op een bijna onhandige manier alsof hij tegen de lezer zegt: je besluit welke methode (van vernietiging) je verkiest. Het een of het ander zal vroeg of laat gebeuren.
Voor het eerst gepubliceerd in 1923 in zijn boek New Hampshire, Fire and Ice is een sterk symbolisch gedicht, waarbij vuur de emotie van verlangen wordt en ijs dat van haat. In wezen is het vuur pure passie, het ijs is pure rede.
Vuur en ijs
Sommigen zeggen dat de wereld zal eindigen in vuur,
anderen zeggen in ijs.
Van wat ik van verlangen heb geproefd,
houd ik vast aan degenen die vuur prefereren.
Maar als het twee keer zou moeten omkomen,
denk ik dat ik genoeg weet van haat
Om te zeggen dat ijs voor vernietiging
ook groot is
en voldoende zou zijn.
Analyse van vuur en ijs
Fire and Ice is een van de kortste gedichten van Robert Frost, maar geeft de lezer veel om over na te denken. Ongedwongen van toon, met clichés, introduceert het de lezer het diepe idee dat de wereld op twee manieren zou kunnen eindigen: met vuur of ijs, door verlangen of haat.
Er is een video van het gedicht, voorgelezen door Frost, en het is mogelijk om een vleugje understatement in zijn stem te horen. Misschien moet een onderwerp met een dergelijke ernst met een zekere onbezorgdheid worden behandeld?
Het heeft die traditionele jambische beat die door de meestal tetrameterlijnen loopt - op drie dimeters na - die Frost veel gebruikte en van dit ritme zou kunnen worden gezegd dat het de essentiële ernst van het onderwerp ondermijnt - het einde van de wereld.
Merk op dat de langere regels iets sneller kunnen worden gelezen dan de korte, wat een ander tempo betekent voor de lezer op regels 2, 8 en 9.
Vanuit die twee alliteratieve openingsregels wordt de lezer meegezogen in het retorische argument: vuur of ijs voor het einde van de wereld? Deze regels zijn alleen gebaseerd op geruchten… Sommigen zeggen. ..wie zegt?… experts… de man op straat, de vrouw in de bar?
- De derde regel, samen met de vierde en zesde, onthult de eerste persoonsspreker, die de lezer graag zijn idee van dingen wil vertellen. Zijn wereldbeeld. Ja, dit is een gedicht met een mening, maar een mening die tot stand is gekomen door persoonlijke ervaring.
- Iedereen weet dat de wereld ooit zal eindigen, maar niemand weet hoe. Dit gedicht stelt vuur of ijs, dan vuur en ijs, als de waarschijnlijke oorzaken van de ondergang van de wereld.
- En om het idee in het menselijke domein te brengen, koppelt de spreker de elementen aan menselijke emotie - vuur is verlangen, ijs is haat - en de spreker heeft ze allebei ervaren.
Dieper graven: als Frost inspiratie haalde uit Dante's Inferno, dan is het nodig om deze negen regels van het gedicht te relateren aan de negen cirkels van de hel die in het boek van Dante worden genoemd en om ook de ethische ideeën van de Griekse filosoof Aristoteles over de menselijke natuur te koppelen, die in het boek van Dante worden weerspiegeld..
Aristoteles zei in feite dat om een positief leven te leiden, de passies beheerst moesten worden door de rede, en dat mensen de enigen waren die in staat waren tot rationeel denken. In tegenstelling tot de dieren.
Dus in het gedicht is vuur verlangen, wat hartstocht is, ijs is haat, wat reden is. Degenen die door de rede van het positieve leven afdwaalden, werden als de ergste overtreders beschouwd en belandden in een meer van ijs.
Hoe dan ook, het einde van de wereld wordt veroorzaakt door de emotionele energie van mensen.
Frosts gedicht verwoordt dit ethische scenario netjes in een notendop. Het is een soort chilipeper in de koelkast.
Fire and Ice is een rijmgedicht van negen regels in één couplet met een sterke metrische basis van jambische tetrameter en dimeter.
Rijm
Het rijmschema is: aba abc bcb met ijs tweemaal herhaald en ook opgenomen in tweemaal / voldoende . Deze slimme draai aan het rijm terza rima betekent dat het eerste openingsvuur geleidelijk verdwijnt naarmate het gedicht vordert, waarbij ijs het overneemt.
Meter (meter in Brits Engels)
Over het geheel genomen is het gedicht een mix van jambische tetrameter en jambische dimeter, de lange regels hebben acht lettergrepen en vier klemtekens, de kortere vier lettergrepen en twee klemtekens. Dit geeft het gedicht een stijgend gevoel als elk woord aan het einde van de regel wordt benadrukt. Die vertrouwde da DUM da DUM constante beat wordt gehandhaafd, een van Frosts meest populaire.
Laten we goed kijken:
Let dus op de spondees die de eerste twee regels openen en een energiestoot geven met een dubbele nadruk op de alliteratie. En regel zeven scant een beetje anders, aangezien de lezer van nature moet pauzeren aan het einde van de vernietiging, voordat het woord ijs de betekenis via enjambment in de laatste twee regels voortzet.
Bronnen
www.poets.org
The Poetry Handbook, John Lennard, OUP, 2005
www.poetryfoundation.org
© 2018 Andrew Spacey
